Kennismaking met Sri Lankaans ziekenhuis

We zijn zaterdag om 8 uur met de tuctuc (was toch even te ver hinkelen naar het busstation) naar het busstation gebracht en met de bus naar Mattara gegaan. Daar aangekomen kon ik 'even' naar het ziekenhuis springen. Hoewel het maar zo'n 200 meter was, is het bij 30 graden toch erg ver op 1 been.
We werden naar een soort van EHBO post gestuurd. Daar aangekomen, hebben we in goed Engels uitgelegd wat er was gebeurd, dat ik naar een dokter ben geweest, medicatie heb gehad en dat ik naar het ziekenhuis moest komen om krukken te halen.
Ze moesten mijn naam en leeftijd weten, dus wij dat verteld. Toen wilde die man even een rotgenfoto van mijn voet maken, om er toch zeker van te zijn dat mijn enkel/voet niet gebroken was. Hij verklaarde namelijk dat er veel slechte dokters waren en hij het niet verantwoord vond om me weg te laten gaan, zonder zeker te zijn dat het niet gebroken was. Dus ja... dan maar even een fototje dachten wij.
De EHBO dokter zag niets op de foto, maar wilde er een specialist naar laten kijken, om zeker te weten dat er geen haarfractuurtjes in het bot zaten. Dus.. wij op den duur met een zucht naar de specialist. Gelukkig had ik een rolstoel gekregen, want anders was het niet te doen geweest met het hinkelen.
Bij de specialist moest ik eerst de heeel lang wachten, toen moest ik even met de dokter praten (foto bekeken en wat er was gebeurd en waarvoor ik allergisch was). Toen werd ik op den duur naar een bed gebracht (huh???, dacht ik), waarop ik moest blijven liggen.
We kwamen om 9.10 uur in het ziekenhuis aan en tegen die tijd was het dus al rond de 11.00uur. Ik kreeg vier pillen, maar de verpleegster liep meteen weg, dus wisten we niet waarvoor die waren. Irene is het na gaan vragen en toen bleek dat ik 3 van de 4 pillen al in had genomen (medicatie van de dokter). Om 12.00 uur waren we het beu, aangezien ik maar op dat bed lag en de anderen er ook maar bijzaten. Toen besloten we om dan maar weg te gaan (er waren toch geen breuken??), omdat we door niemand werden geholpen. Bij de deur werden we aangehouden door verpleegsters en toen moest Jeanine bij de dokter spreken. Toen bleek dat ze me 2 dagen in het ziekenhuis moesten houden, volgens het protocol. Nou, dat was ik dus echt niet van plan en ze waren heel verbaast dat wij tegen de dokter ingingen. De dokter ging op den duur kijken hoe duur het was, omdat ze een 'behandeling' gestart waren en ik een buitenlander ben, en ik dus moet betalen. We moesten bij de office betalen en daar gingen ze dus kijken wat de kosten waren. Irene bleef maar vragen waar we de krukken konden krijgen, maar we kregen dus alleen maar te horen dat het ziekenhuis geen krukken had. Eindelijk begreep iemand wat we wilden vragen en die vertelde ons dat je de krukken bij de apotheek moest kopen.
Wij dus naar het office gegaan en daar heb ik na veel morren maar de rekening betaald.
Daarna zijn we naar de apotheek geweest (natuurlijk zit die dan weer een paar straten verderop), waar ik twee paar krukken heb moeten kopen. Dit zijn van die krukken die je onder je oksel moet doen en halverwege zit het handvat.
Eindelijk konden we dus naar Tissa, maar de rondreis door Yale National Parc zouden we niet meer halen. We kwamen uiteindelijk om rond 19.00 uur aan. Allemaal chagerijnig en moe en dus woedend op het ziekenhuis.
Tijdens de busreis hadden we iemand ontmoet die ons door Yale National Parc wou leiden.
We moesten 's ochtend om 5.30 uur klaar staan, dus uitslapen zat er helaas niet bij. De bedden in het hotel waren echter hemels!! Vooral na al die nachten op een harde bodem te hebben gelegen.
Het avondeten was ook heel lekker. Het hotel had een lopend buffet waar we steeds langs mochten lopen. Een van de lekkerste dingen die ik heb gegeten was raar genoeg niet een dessert maar de gebakken aardappelen!!
We hadden eigenlijk een kamer heel hoog in het hotel, maar omdat ze zagen dat ik met krukken liep en er geen lift was, mochten we in een luxere bungalow. Nou daar zeg ik geen nee tegen!!
Vanochtend zijn we dan vroeg opgestaan. We kregen een ontbijtje mee en zijn toen in een jeep gekropen, met heel luxe stoelen. Die stoelen hadden heel goede veren, daar zijn we achter gekomen tijdens de rit naar Yale National Parc. We stonden vaak bijna helemaal op de zijkant, dat was doodeng!!
In het Parc hebben we olifanten gezien en daar heb ik een heel mooi filmpje van gemaakt!! Ook zagen we supergrote krokodillen, waarvan 1 net een hert had gevangen en deze aan het opeten was. Ik heb deze ook gefilmd, maar weet niet zeker of het filmpje wel heel zuiver is. Ik heb niet heel veel kunnen filmen, omdat we vaak aan het rijden waren en het nogal veerde (understatement, we sprongen vaak bijna uit de stoelen). De andere meiden hebben gelukkig 'wel foto's kunnen nemen.
Na de tour, rond 10.30 uur, waren we terug bij het hotel waar we tot 14.00 uur mochten blijven. Dus wij zijn lekker naar het zwembad van het hotel geweest en hebben lekker gezwommen en hebben lekker in de zon gelegen. Ben nu lekker rood/bruin.

Met mijn enkel gaat het redelijk. Ik kan momenteel kleine stukjes langzaam lopen, maar voor grotere stukken heb ik nog echt mijn krukken nodig. Omdat ik op krukken liep kreeg ik bij alle rijen van de bussen voorrang, samen met de anderen. Dit heeft ons een paar uur wachten bespaard en ik mocht blijven zitten in de bus (moest niet opstaan voor oudere mensen en vrouwen met kleine kinderen), omdat ik 'gehandicapt' was.
Ik heb nu twee keer met de bus gereisd en had wel twee keer het ongeluk dat er een vrouw met een kind naast me kwam zitten en ze opeens hun borst tevoorschijn floepte en hun kind gingen voeden. Ja... en ik me maar ongemakkelijk voelen en proberen zoveel mogelijk naar buiten te kijken!!

Tot het volgende reisverslag!!