Eerste vliegreis!!

Had ik me van te voren helemaal opgewonden over mijn eerste vliegreis, blijk het dat het achteraf gezien helemaal niets inhoudt!! We moesten bij Brussel door de douane, bleek deze leek dus een riem aan te hebben die ik weer af moest doen. Als je dan die fout eenmaal maak, nee hoor, gewoon eigenwijs die riem na de douane er weer in doen met de gedachte: de douane gehad, dan zal hij wel niet meer afmoeten. Nou... moest hem dus in Mumbai er weer uithalen, en dan staat er een leuke rij achter je en dan krijg je je riem er niet meer 1, 2, 3 in van de zenuwen. Er stonden namelijk allemaal mensen in legeruniformen en die keken niet zo heel aardig.
Nadat ik in Mumbai door de detectiepoort was gegaan, werd er met zo'n staaf langs je gegaan. Dat ding ging dus af bij mijn bh, dus wat doet die vrouw, pakt ze dus keihard in mijn borsten!! Vervolgens vraagt ze of de persoon voor me (Irene Fransen) m'n zus was. Hadden zeker dezelfde cupmaat, haha!!
Toen we naar de volgende gate moesten, hielp een heel behulpzaam vrouwtje ons. Had ze eerst opgeschreven dat we naar gate 5 moesten, kwam ze even later tegen ons zeggen dat het toch 1a was. Ik vond haar toen zo behulpzaam!! Wij dus wachten bij gate 1a, waar Colombo op het scherm verscheen, verdween onze bestemming toch wel ineens van het bord. Op den duur heb ik maar de stoute schoenen aangetrokken en het in mijn beste Engels gevraagd hoe het nu was, waarna ik het antwoord kreeg dat we moesten wachten. Dus wij maar wachten en wachten en toen we eindelijk even op een paar stoelen konden zitten (die zijn er daar echt te weinig!!), toen kwam er een man naar de wachtruimte om te zeggen dat .... en jawel je raad het al... we naar 1a moesten voor de bestemming Colombo!!!!

Toen we in Colombo aankwamen, moesten we eerst onze koffers ophalen. We liepen naar de lopende band van de koffers, aangezien er al een belgse jongen bij stond die waar Jeanine nog bij had zitten kletsen in het vliegtuig. We gingen er dus vanuit dat hij wel goed zou staan... hoewel ik het vreemd vond, aangezien ik uit een heel verhaal in het vliegtuig de woorden: bagage en 1 kon onderscheiden, maar goed...
Na even te hebben gewacht, zag ik opeens dat dus wel bij de verkeerde band stonden en zijn we naar band 1 gelopen, waar onze bagage kwam.
Daarna hebben we nog snel even wat euro's omgewisseld in roepies en toen konden we op zoek naar het bordje Sarvodaya.
Nou toen kreeg ik het wel even benauwd, er stonden namelijk allemaal mensen met, ik gok, zo'n vijftig bordjes in hun hand. Toen we bijna aan het eind van de rij waren, hoorde ik opeens: 'Sarah', ik dacht even: 'hè, iemand kent mijn naam??`, toen zag ik opeens een bord staan met MS. Sarah, MS, Irene en MS Jeanine (dus geen Sarvodaya).
We werden door deze man doorgestuurd naar de taxi, met de volgende beschrijving van de chauffeur: hij is kaal. Gelukkig stond er een kale man vlak bij de uitgang en liep hij op ons af. De koffer van Jeanine kon niet meer in de kofferbak en moest dus op de achterbank. Ik ging met goede moed vooraf zitten, maar de chauffeur wees opeens naar de andere kant en toen viel opeens het kwartje: 'owja, ze rijden hier aan de verkeerde kant!!`
Toen heb ik me eens een ritje meegemaakt, zeg!! Ik dacht dat we nooit het hoofdkantoor van Sarvodaya levend zouden bereiken. De chauffeur remde steeds op het allerlaatste moment, dat het maar een haartje scheelde, of hij had op een andere auto gezeten. Soms reden ze met zijn vieren op een driebaansweg en er liepen ook koeien langs de weg en op de andere weghelft.
Tevens ben ik achter het belangrijkste gebruiksmiddel van Sri Lanka gekomen, namelijk de toeter/claxon.
De chauffeur reed eerst verkeerd, maar toen waren we er dan toch eindelijk.
We waren vrijdagochtend om 4.15 uur opgestaan en op zaterdag om 6.45 kwamen we aan op hoofdkantoor Sarvodaya.

In een ander reisverslag beschrijf ik mijn eerste dagen in Sri Lanka.