Eerste dagen
Door: Sarah de Lijzer
Blijf op de hoogte en volg Sarah
20 November 2012 | Sri Lanka, Moratuwa
Mijn eerste dagen in Sri Lanka zitten erop!!
Na aankomst in het hoofdkantoor van Sarvodaya, kregen we een kamer in het internationaal hostel. We kregen te horen dat we met 10 Nederlanders hier zitten (waarvan dus 8 van dezelfde minor) en dat er 1 uit Canada komt en 1 uit de VS.
In de kamer bleken we vier bedden te hebben, dus hebben we 1 bed omgedoopt tot.... uhm, kan het niet anders zeggen: rommelbed. Over alle bedden hangen roze klamboe's en we hebben twee ventilatoren aan het plafond. Het is hier heel warm, zo'n 30 graden en heel benauwd. We konden nog heel even slapen (was in het vliegtuig maar heel even gelukt) en moesten toen naar Bandula (regelt onze projecten hier).
De eerste dagen hier zijn me goed bevallen!! Hoewel ik even om moest schakelen met de warmte en de tijd (het is hier 4 1/2 uur later).
De zondag ging de hele groep van de minor samen met een Nederandse en een Amerikaanse jongen naar het strand, maar aangezien ik niet lekker was, ben ik heel de dag in bed gebleven.
Het eten hier bestaat uit mihoen en/of rijst met een paar bakjes eten dat je erover kan doen. De meeste zijn heel pittig, het is uitvinden welke dus iets minder pittig is. Ook hebben ze hier veel fruit (mango, papaya, bananen, appels en ananas). Vooral ananas en bananen wordt hier veel geserveerd. De bananen zijn lekker zoet en best wel klein, zo'n 10 centimeter.
De dag dat ik niet lekker was, hebben ze speciaal voor mij soep gemaakt en toast, wat heel lekker was.
We zitten dus op een soort van park. We hebben een rondleiding gekregen over verschillende gebouwen, zoals het nutrition centre en meisjes met een verstandelijke beperking of die doof zijn. dit vond ik heel interessant. We zijn echter maar heel kort bij beide gebouwen naar binnen gegaan. Daarnaast werden we verwacht bij iemand die de export van zelfgemaakte producten regelt. Deze man wou van allerlei producten weten of het in Nederland veel verkcoht zou worden en zo ja, hoeveel dollars er dan ongeveer voor gevraagd zouden worden. Dit was ik (en de anderen ook) al na 10 minuten beu. Daarna kregen we ook nog een rondleiding en mochten we dus alles in het echt bekijken (i.p.v. foto's, wat we dus eerst hadden gedaan). Toen waren heel veel meiden het beu. Op het eind kregen we nog een zelfgemaakte sleutelhanger. Er was er 1 te weinig dus had ik er net geen. Irene was zo lief om die van haar aan mij te willen geven, maar toen kreeg ik er 2 (een kikker en een kat).
We kregen tijdens de gesprekken te horen dat we woensdag gingen bespreken of we deze week of begin volgende week pas naar Akuressa zouden gaan. Vandaag (20 november) kregen we 's ochtends te horen dat we om een dongel zouden gaan (er is in Akuressa geen internet) en dat we daarna zouden helpen in een pre-school. Dit zouden we dan morgenochtend ook moeten doen en 's middags zouden we in een nutrition centre helpen (waar andere meisjes hun project uitvoeren en zij zeggen dat ze niets te doen hebben, dus...). In de pre-school zagen we dat ze hier veel minder met veiligheid bezig zijn. We tilden kinderne op om te jonassen, en de kinderen gingen er gewoon onder staan zodat hun hoofd werd geraakt. Toen we het kind hoger gingen, toen begonnen ze te springen, zodat ze alsnog hun hoofd stootte. De lerares zei er echter niets van. In de pre-school kregen we een voorstelling bestaand uit 3 liedjes. Daarna gingen we origamie doen en hebben we geleerd hoe je een hond, een vis en een vlinder moest vouwen. Er waren ongeveer 15 kinderen en we moesten dus alle 15 kinderen helpen met vouwen en knippen. Maar aangezien de meeste niet 1 hondje enz. wilden, waren we dus lang bezig (ga na, sommige kinderen wilden er 5, en dat keer 15 kinderen). Daarna hebben we gekleurd. Ik had een poes getekend en de kinderen kwamen langs, om te vragen of ik die voor ze wou tekenen, dus dat weer gedaan. Zo hadden Jeanine en Irene ook een bepaald iets, waar het kind om vroegen (Jeanine had bijvoorbeeld een bloem getekend en moest dat toen voor veel kinderen tekenen).
Tijdens lunch kregen we te horen dat we even later naar Bandula moesten om een planning te maken over wat we willen doen in de weekenden enz.
Toen kregen we te horen dat we donderdag naar Akuressa zouden gaan, maar na een paar telefoontjes bleek dat de directrice van daar(degene die dus Engels spreekt), die dag naar het hoofdkantoor van Sarvodaya komt, dus dat ging niet. Bandula heeft toen nog wat rondgebeld en toen bleek dat we morgen (21 november) al naar Akuressa gaan. We moeten om 8 uur met onze koffers bij zijn kantoor zijn. Gelukkig is het nu naar beneden, toen we aankwamen moesten we met koffers van zo'n 25 kilo, naar de tweede verdieping, wat behoorlijk zwaar was!
Nu ga ik even mijn koffer inpakken, zodat ik dit morgenochtend niet meer hoeft te doen.
Tot het volgende reisverslag!!
Na aankomst in het hoofdkantoor van Sarvodaya, kregen we een kamer in het internationaal hostel. We kregen te horen dat we met 10 Nederlanders hier zitten (waarvan dus 8 van dezelfde minor) en dat er 1 uit Canada komt en 1 uit de VS.
In de kamer bleken we vier bedden te hebben, dus hebben we 1 bed omgedoopt tot.... uhm, kan het niet anders zeggen: rommelbed. Over alle bedden hangen roze klamboe's en we hebben twee ventilatoren aan het plafond. Het is hier heel warm, zo'n 30 graden en heel benauwd. We konden nog heel even slapen (was in het vliegtuig maar heel even gelukt) en moesten toen naar Bandula (regelt onze projecten hier).
De eerste dagen hier zijn me goed bevallen!! Hoewel ik even om moest schakelen met de warmte en de tijd (het is hier 4 1/2 uur later).
De zondag ging de hele groep van de minor samen met een Nederandse en een Amerikaanse jongen naar het strand, maar aangezien ik niet lekker was, ben ik heel de dag in bed gebleven.
Het eten hier bestaat uit mihoen en/of rijst met een paar bakjes eten dat je erover kan doen. De meeste zijn heel pittig, het is uitvinden welke dus iets minder pittig is. Ook hebben ze hier veel fruit (mango, papaya, bananen, appels en ananas). Vooral ananas en bananen wordt hier veel geserveerd. De bananen zijn lekker zoet en best wel klein, zo'n 10 centimeter.
De dag dat ik niet lekker was, hebben ze speciaal voor mij soep gemaakt en toast, wat heel lekker was.
We zitten dus op een soort van park. We hebben een rondleiding gekregen over verschillende gebouwen, zoals het nutrition centre en meisjes met een verstandelijke beperking of die doof zijn. dit vond ik heel interessant. We zijn echter maar heel kort bij beide gebouwen naar binnen gegaan. Daarnaast werden we verwacht bij iemand die de export van zelfgemaakte producten regelt. Deze man wou van allerlei producten weten of het in Nederland veel verkcoht zou worden en zo ja, hoeveel dollars er dan ongeveer voor gevraagd zouden worden. Dit was ik (en de anderen ook) al na 10 minuten beu. Daarna kregen we ook nog een rondleiding en mochten we dus alles in het echt bekijken (i.p.v. foto's, wat we dus eerst hadden gedaan). Toen waren heel veel meiden het beu. Op het eind kregen we nog een zelfgemaakte sleutelhanger. Er was er 1 te weinig dus had ik er net geen. Irene was zo lief om die van haar aan mij te willen geven, maar toen kreeg ik er 2 (een kikker en een kat).
We kregen tijdens de gesprekken te horen dat we woensdag gingen bespreken of we deze week of begin volgende week pas naar Akuressa zouden gaan. Vandaag (20 november) kregen we 's ochtends te horen dat we om een dongel zouden gaan (er is in Akuressa geen internet) en dat we daarna zouden helpen in een pre-school. Dit zouden we dan morgenochtend ook moeten doen en 's middags zouden we in een nutrition centre helpen (waar andere meisjes hun project uitvoeren en zij zeggen dat ze niets te doen hebben, dus...). In de pre-school zagen we dat ze hier veel minder met veiligheid bezig zijn. We tilden kinderne op om te jonassen, en de kinderen gingen er gewoon onder staan zodat hun hoofd werd geraakt. Toen we het kind hoger gingen, toen begonnen ze te springen, zodat ze alsnog hun hoofd stootte. De lerares zei er echter niets van. In de pre-school kregen we een voorstelling bestaand uit 3 liedjes. Daarna gingen we origamie doen en hebben we geleerd hoe je een hond, een vis en een vlinder moest vouwen. Er waren ongeveer 15 kinderen en we moesten dus alle 15 kinderen helpen met vouwen en knippen. Maar aangezien de meeste niet 1 hondje enz. wilden, waren we dus lang bezig (ga na, sommige kinderen wilden er 5, en dat keer 15 kinderen). Daarna hebben we gekleurd. Ik had een poes getekend en de kinderen kwamen langs, om te vragen of ik die voor ze wou tekenen, dus dat weer gedaan. Zo hadden Jeanine en Irene ook een bepaald iets, waar het kind om vroegen (Jeanine had bijvoorbeeld een bloem getekend en moest dat toen voor veel kinderen tekenen).
Tijdens lunch kregen we te horen dat we even later naar Bandula moesten om een planning te maken over wat we willen doen in de weekenden enz.
Toen kregen we te horen dat we donderdag naar Akuressa zouden gaan, maar na een paar telefoontjes bleek dat de directrice van daar(degene die dus Engels spreekt), die dag naar het hoofdkantoor van Sarvodaya komt, dus dat ging niet. Bandula heeft toen nog wat rondgebeld en toen bleek dat we morgen (21 november) al naar Akuressa gaan. We moeten om 8 uur met onze koffers bij zijn kantoor zijn. Gelukkig is het nu naar beneden, toen we aankwamen moesten we met koffers van zo'n 25 kilo, naar de tweede verdieping, wat behoorlijk zwaar was!
Nu ga ik even mijn koffer inpakken, zodat ik dit morgenochtend niet meer hoeft te doen.
Tot het volgende reisverslag!!
-
21 November 2012 - 15:35
Tanja Faas:
Het lijkt me super wat jullie daar allemaal zien, beleven en gaan doen.
Maar het meeste trekt me aan, de temperatuur, heerlijk die warmte, hier is het momenteel maar 7 graden, en er staat een hele gure wind.
Het eten wat jullie daar krijgen, vraag ff een recept(hahahaha) het lijkt mee heerlijk.
Nou meiden tot het volgende verhaal weer eejjj.
Geniet ervan!!!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
