At Akuressa

De eerste twee dagen in Akuressa zijn goed bevallen. Na een gesprek met de directrice, hebben we al even wat inkopen gedaan die het weeshuis echt nodig had zoals muskietennetten, een fornuis, antenne voor de televisie, een strijkplank enz. Bandula had het erover om alleen spullen te kopen om aan de basisbehoeften te voldoen. De rest wou hij dan naar andere projecten geven, aan mensen waarvan hij brieven had gekregen die erg arm waren. Maar ja, wij hadden bij het ophalen van het geld gezegd dat we het aan dit project gingen besteden, dus willen we kijken of we nog iets kunnen kopen voor de kinderen met betrekking tot school of spelletjes.
Als we dan nog over een klein beetje geld over hebben en we echt niets meer kunnen bedenken voor het weeshuis en het gaat dan naar armere mensen, dan denk ik bij mezelf, a la bonheur, maar het moet niet zo zijn dat zij spullen voor andere mensen gaan kopen en wij niets meer kunnen kopen. We willen namelijk spullen kopen die we (pedagogisch) kunnen verantwoorden in ons project, dus ja... En het zou nogal een koude douche zijn voor de donateurs, als zij te horen krijgen dat hun geld helemaal niet naar het beloofde project zou gaan.

Hier spreekt 1 meisje goed Engels, een enkeling kan het verstaan, maar de meeste leden van de staff spreken geen Engels en verstaan geen Engels. De kinderen spreken hier ook redelijk Engels en kennen al enige Nederlandse liedjes die vorige stagiaires hebben aangeleerd (vader jacob, papegaaitje leef je nog en in de maneschijn).
Hier hebben ze gelukkig een wasmachine die we mogen gebruiken, dus dat is wel handig. In het hoofdkantoor van Sarvodaya hadden ze dit niet, en het duurde dan bleven onze kleren na 1 dag nog klammig.

We beginnen 's ochtends om 8.30 uur bij de pre-school (voorschoolse opvang) tot 11.30 uur. 's middags gaan we met de meisjes van het weeshuis aan de slag. Er zijn 17 meisjes in het weeshuis en 60 kinderen in de pre-school.

Op de eerste dag hebben we met de meisjes van het weeshuis van 16.30 uur tot 18.00 uur, touwtje gesprongen. De meeste eisjes konden nog niet touwtje springen en een enkeling kon het wel, maar niet goed. Na twee dagen zie ik al een grote verbetering in het touwtje springen.

Vanochtend zijn we voor het eerst naar de pre-school geweest. Er waren vandaag 'maar' 50 kinderen. De kinderen zijn nu bezig met het leren van liedjes voor de musical, dus besteden ze daar hun meeste tijd aan. De groep kinderen die na een tijd niet meer moesten dansen, werden onrustig, wat ik heel goed kon begrijpen. De leraressen vroegen toen of wij met de kinderen buiten konden dansen. Toen zijn we met de kinderen naar buiten gegaan en hebben we 'if your happy and you know it' gezongen en de kinderen deden de pasjes mee. Daarna hebben we 'jan huigen' gedaan me de kinderen. Vooral het stuk dat de ton kapot ging en de kinderen mochten vallen, vonden ze erg leuk. Dit lied hebben we dus ook heel veel moeten zingen.
Vandaag heb ik de woorden 1 tot en met 10 in het Sinhala geleerd en natuurlijk ook wat andere woorden. Ook hebben de kinderen laten zien wat mijn naar in het Sinhala is.
Het bidden hier duurt echt heel lang, zo'n 45 minuten. Al die tijd moeten we op de grond zitten. Vandaag kwam er een man van het weeshuis bij het bidden te staan, op den duur stak hij zijn vinger op. Ik dacht bij mezelf: 'groet hij me nu?'. Gelukkig had Irene al ondervonden wat het betekende en fluisterde ze tegen me dat ik met een rechte rug moest zitten. Dus ik het weer doorgefluisterd naar Jeanine.
Na een tijdje begon het echter heel ongemakkelijk te zitten op de harde grond, dus verslapte ik enigzins mijn houding met de gedachte dat het wel niet zo heel erg zou zijn als ik niet kaarsrecht zat. Nou dat bleek die man dus wel erg te vinden, aangezien ik opeens door die man bij mijn schouder werd gepakt en hij me met zijn andere hand recht duwde.
Zodra die man weg was, was de kaarsrechte houding dat natuurlijk ook en als die man terug kwam, dan was daar weer de rechte houding.

Nou, we moeten even opzoeken hoe we in het weekend naar Yalle National Park moeten reizen.

Tot de volgende keer!!